چه کسی از پشت به ترامپ خنجر خواهد زد؟

چه کسی از پشت به ترامپ خنجر خواهد زد؟

هوگن در سخنرانی این هفته خود تنها به چند کنایه رضایت داد. او گفت: پدرش، لارنس هوگن «اولین جمهوری خواهی بود که با وجود مخالفت‌های فراوان استارت مخالفت با ریچارد نیکسون را زد... او علایق حزبی را کنار گذاشت، به صدای وجدانش گوش داد و کاری را انجام داد که فکر می‌کرد برای ملتی که دوست دارد بهترین است». بازهم این صحبت‌ها مشخص نمی‌کند هوگن واقعا قصد رقابت با ترامپ را دارد یا نه!

کد خبر : ۶۷۱۴۰
بازدید : ۵۰۶۸
آمریکایی‌ها هم باید منتظر دولت اعتدال باشند!؟
فرادید | رفتار‌های عجیب غریب و سخنرانی‌های متفاوت ترامپ دیگر مثل قبل مشتری ندارد. حالا بیش از اینکه خود ترامپ نقل محافل سیاسی باشد صحبت از جانشین اوست!

در حالیکه بیش از یک ماه از تعطیلی دولت امریکا می‌گذرد، در بین محافل سیاسی و رسانه‌ها گمانه‌زنی‌هایی در مورد استیضاح ترامپ و جانشینی " مایکل پنس "(معاون اول ترامپ) به گوش می‌رسد.

پنس هم دست کمی از ترامپ ندارد. به نظر نمی‌رسد ریاست جمهوری مردی که زنش را "مادر" خطاب می‌کند و رابطه خوبی با زنان ندارد، مخالفان ترامپ را راضی کند.
آمریکایی‌ها هم باید منتظر دولت اعتدال باشند!؟
معاون ترامپ یک محافظه کار مذهبی است که با هیچ زنی غیراز همسرش غذا نمی خورد

او که از نظر اعتقادات مذهبی شباهت زیادی به ترامپ دارد نگاهش به بحران مهاجران را هم با جلوگیری از اقامت خانواده‌های پناهندگان سوریه در ایالت ایندیانا نشان داده است.

پس با این وجود، ظاهرا جمهوری خواهان ناچارند چشم به انتخابات ۲۰۲۰ بدوزند. جایی که دموکرات‌های سرشناس و زنان محبوب آمریکایی برای صندلی ریاست جهموری کمین کرده‌اند.

در این بین به نظر می‌رسد جمهوری خواهان چاره‌ای جز تعدیل اعتقادات جمهوری خواهانه و روی کار آوردن چهره‌ای میانه رو ندارند؛ شاید چیزی شبیه به دولت اعتدالگرای خودمان!

به گزارش فرادید به نقل از نیویورک تایمز ، بر اساس نظر سنجی ان پی آر، پی بی سی نیوز و ماریست پول، رضایت از دولت ترامپ در حال حاضر تنها ۳۹ درصد است. این در حالی است که میزان نارضایتی از او به ۵۳ درصد رسیده است.

این آمار کاهش ۷ درصدی رضایت از عملکرد ترامپ از زمان آغاز تعطیلی دولت تاکنون را نشان می‌دهد.

اما نکته اصلی اینجا نیست؛ چیزی که برای مخالفان شگفت انگیز و امیدبخش است کاهش محبوبیت ترامپ در بین پایگاه حزبی خود اوست.

بر اساس نظرسنجی‌ها، در ماه گذشته محبوبیت ترامپ در میان دموکرات ها، ۱۰ در میان اوانجلیکال‌های سفید پوست ۱۳ و در بین حاشیه نشین‌ها ۱۸ امتیاز کاهش یافته است.

حتی سفیدپوستان بدون مدرک دانشگاهی که از مهم‌ترین حامیان ترامپ به حساب می‌آیند تا حدی از او روی برگردانده‌اند. به طوریکه در بین آن‌ها رضایت از ترامپ طی ماه گذشته از ۵۶ درصد به ۵۰ درصد و نارضایتی از ۳۴ درصد به ۳۵ درصد رسیده است.

اینجاست که یک پرسش مهم پیش می‌آید: آیا تنور رقابت‌های انتخابات اولیه جمهوری خواهان برای رقابت با ترامپ داغ‌تر خواهد شد؟ اگر چنین مساله‌ پیش‌ بیاید لری هوگن می‌تواند هیزم مناسبی برای این آتش باشد!
آمریکایی‌ها هم باید منتظر دولت اعتدال باشند!؟
نتایج یک نظرسنجی که رضایت و نارضایتی از ترامپ را نشان می‌دهد.(اعداد مربوط به 30 بهمن 1397)

لری هوگن ، جمهوری خواه میانه‌رو که به تازگی دوباره به عنوان فرماندار مریلند انتخاب شده، هرچند نامزدی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری اعلان نکرده است، اما چندان بیرون از گود هم نیست. خودش می‌گوید «من بسیار ناامیدم و نگران مسیر حزب جمهوری خواه و کشور هستم»

او ادامه می‌دهد: «بسیاری از مردم دنبال صدایی هستند که نماینده کسانی باشد که(نسبت به حزب جمهوری خواه) احساس بی میلی می‌کنند و من می‌خواهم حتی چیزی فراتر از صدای عقلانیت و اعتدال در حزب جمهوری خواه باشم»

حالا هوگن کم کم به چشم می‌آید. بخشی از توجهات به او به‌خاطر پیروزی چشمگیرش در انتخابات فرمانداری‌ها بود. هوگن در انتخابات فرمانداری بر بن جلیس، دموکرات ترقی‌خواه پیروز شد و به اولین فرماندار جمهوری خواه تبدیل شد که بعد از سال ۱۹۵۴ دوبار پیاپی در انتخابات پیروز می‌شود!

بخش دیگری از توجهات به هوگن هم به این مساله بر می‌گردد که او یکی از سه فرماندار جمهوری خواه در ایالت‌های "شدیدا دموکرات" است. در مریلند ۶۳ درصد مردم از او راضی‌اند. این میزان رضایت در ایالتی که تعداد دموکرات هایش دو برابر جمهوری خواهان است، عدد قابل توجهی محسوب می‌شود.

هرچند هوگن اغلب مستقیم به انتقاد از ترامپ نپرداخته، اما اینکه برای رییس جمهور احترام قائل نیست را انکار نمی‌کند. ظاهرا حمله مستقیم به ترامپ، خط قرمزی است که هوگن کم کم به آن نزدیک می‌شود.

هوگن در سخنرانی این هفته خود تنها به چند کنایه رضایت داد. او گفت: پدرش، لارنس هوگن «اولین جمهوری خواهی بود که با وجود مخالفت‌های فراوان استارت مخالفت با ریچارد نیکسون را زد... او علایق حزبی را کنار گذاشت، به صدای وجدانش گوش داد و کاری را انجام داد که فکر می‌کرد برای ملتی که دوست دارد بهترین است».

بازهم این صحبت‌ها مشخص نمی‌کند هوگن واقعا قصد رقابت با ترامپ را دارد یا نه! (باید منتظر سفر پیش روی او به ایالت آیووا که ظاهرا به دلیل مسئولیتش در معاونت "انجمن فرماندارانی ملی" انجام می‌گیرد باشیم).

بدون شک آغاز رقابت با ترامپ پرهزینه خواهد بود. رقابت با ترامپ مثل جنگی است که هیچکس بدون زخمی شدن نمی‌تواند از آن خارج شود.

اما یک تجربه تاریخی هم وجود دارد که رقابت را برای امثال هوگن سخت‌تر می‌کند: نباید فراموش کنیم از زمان چستر آلن آرتور در سال ۱۸۸۴ هیچ کاندیدایی نبوده که در رقابت با رییس جمهورِ وقت هم‌حزبی اش پیروز شود. (به استثنای لیندن جانسون در سال ۱۹۶۸)

حالا، اما انگار باید دوباره منتظر چنین رقابتی باشیم.

ترامپ در حال شکست خوردن در بحران تعطیلی دولت است. وقتی خودش برای این کار پیش قدم شد و رو به دوربین گفت: «افتخار می‌کند که برای امنیت مرز دولت را تعطیل کند» نمی‌تواند پیامدهایش را بر عهده نگیرد.

حالا به جای ساختن دیواری که قرار بود مکزیکی‌ها بهای آن را بپردازند خود آمریکایی‌ها بهای دیواری را می‌دهند که قرار نیست ساخته شود.

این بحران برای ترامپ می‌تواند در سه شکل ادامه یابد، ادامه وضعیت بحرانی دولت، تسلیم شدن به نانسی پلوسی و یا اعلام وضعیت اضطراری ملی (که این آخری سابقه بدی برای یک رییس جمهور جمهوری‌خواه است و سایر جمهوری‌خواهان را منزوی خواهد کرد).

در هر صورت چنین اقدامی اعتبار سیاسی رییس جمهور را خدشه دار می‌کند و یک رقیب برجسته می‌تواند به راحتی از این آب گل‌آلود ماهی بگیرد.

از سوی دیگر، اینکه ترامپ دوره ریاست جمهوری‌اش را کامل تمام نکند یا سال آینده انتخاب نشود دیگر یک رویا نیست! ممکن است خبر پنجشنبه موسسه "بازفید" مبنی بر اینکه ترامپ مایکل کوهن را مجبور کرده به کنگره دروغ بگوید اثبات نشود. اما هیچ شکی نیست که پرونده‌های دردسرساز حقوقی رییس جمهور رو به افزایش است.

با توجه به این موضوع، کاندیدای جمهوری‌خواهی که با ترامپ رقابت می‌کند(حتی بدون توجه به شایستگی‌ها و افتخاراتش) می‌تواند به راحتی دیده شود و کمک‌های مالی انتخاباتی را دِرو کند.

هرچه باشد برای جمهوری خواهان، آینده خود حزب بیش از هرچیزی مهم است. به هر حال در هر حکومت دموکرات، یک حزب باید وجود داشته باشد که علایق جامعه محافظه کار را نمایندگی کند. اما کدام "محافظه کاری"؟

آنطور که جری تیلور از اندیشکده " مرکز نیسکانن " مطرح می‌کند: «حزب باید انتخاب کند که می‌خواهد مسیر ملی‌گرایی افراطی "خون و خاک" به سبک مارن لوپن را ادامه دهد یا به اصالت اصلی‌اش یعنی همان "حزب لینکولن" برگردد؟»

با توجه به تحرکاتی که در حزب جمهوری خواه دیده می‌شود، می‌توان حدس زد، لری هوگن تنها کسی نیست که اهمیت این انتخاب را درک می‌کند. اما تنها اوست که می‌تواند آلترناتیوی جدی و کارآمد برای محافظه‌کاری پوسیده‌ای که در واشینگتن وجود دارد، عرضه کند.

باید دید آیا هوگن پا در جای پای پدرش خواهد گذاشت؟
۰
نظرات بینندگان
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    تازه‌‌ترین عناوین
    پربازدید