خطری که از بیخ گوش "زمین" گذشت

ایمیل‌های داخلی سازمان هوافضای آمریکا (ناسا) نشان می‌دهد که سیستم‌های ردیابی این سازمان نتوانستند بزرگ‌ترین سیارکی را که در یک قرن گذشته از نزدیکی زمین عبور کرد، ردگیری کنند.

وبسایت بازفید از طریق قانون آزادی اطلاعات، فاش ساخت که این سیارک که دانشمندان به آن نام «۲۰۱۹ اوکی» داده‌اند، تا زمانی که نزدیک به پنج بار نزدیک‌تر از ماه به کره زمین شد، از دید سیستم‌های ردیابی پنهان مانده بود.

نخستین بار، رصدخانه‌ای در برزیل در ۲۴ ژوئیه این سیارک را پیش از رسیدن به فاصله ۷۳ هزار کیلومتری زمین ردیابی کرد. ناکامی ناسا در تشخیص این سنگ فضایی که قطر آن ۱۰۰ متر است، نگرانی‌های دیرپا در باره عدم تامین بودجه دولتی برای ردیابی سیارک‌ها در آمریکا را احیا کرد.

دکتر پل چوداس، مدیر مطالعات اجسام نزدیک به زمین ناسا، روز ۲۶ ژوئیه به همکارش نوشت: «این جسم به دلایل مختلفی از دید تور‌های مختلف ردگیری پنهان ماند».

«یعنی این سیارک خاص بود که از دید ما پنهان ماند؟ نمی‌دانم چند بار چنین وضعیتی پیش آمده بدون آن که سیارک کشف شود؟»

ایمیل‌ها نشان می‌دهند که کارکنان ناسا با عجله سعی کردند بفهمند چطور این سیارک از دید پنهان مانده است، و آن وقت بود که یکی از همکاران‌شان گفت، «فردا ممکن است رسانه‌ها این خبر را پوشش بدهند».

تلسکوپ‌های ناسا روز هفتم ژوئیه سیارک را تشخیص دادند، اما سرعتش بسیار کم‌تر از آن بود که به عنوان جسمی نزدیک به زمین شناسایی شود. طبق ایمیل‌های فاش شده، زمانی که سیارک سرعت گرفت، به اندازه ماه کامل به نظر می‌رسید، و اخترشناسان باید آن را می‌دیدند.

یک مامور دفاع سیاره‌ای ناسا نوشت که «۲۰۱۹ اوکی» ظاهرا بزرگترین سیارکی است که در یک قرن گذشته، این قدر به زمین نزدیک شده است.

آنان گفتند که انتظار نمی‌رود تا سال ۲۰۱۹ اتفاق مشابهی بیفتد. گرچه احتمال برخورد سیارک با زمین وجود نداشت، در یک بیانیه خبری که ناسا چند هفته بعد منتشر کرد، آمده است: «اگر آن سیارک وارد جو زمین شده بود، موج برخورد آن بر فراز زمین می‌توانست منطقه‌ای به پهنای ۸۰ کیلومتر را ویران کند».

ناکامی در شناسایی سنگ فضایی به عنوان یک جسم نزدیک به زمین، حاکی از نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر در فعالیت‌های ردیابی است.

کنگره آمریکا به ناسا ماموریت داده است تا ۹۰ درصد از اجسامی را که قطری بیشتر از ۱۴۰ متر دارند و از نزدیکی زمین می‌گذرند، تا سال ۲۰۲۰ ردیابی، ردگیری، و فهرست کند.

در حالی که دولت ترامپ تاکید زیادی بر فرستادن انسان به ماه داشته است، گزارشی که آکادمی ملی علوم آمریکا در ماه ژوئن منتشر کرد، می‌گوید که ناسا برای رسیدن به هدف خود تا سال ۲۰۲۰ نیاز به روش‌های ردیابی و تلسکوپ‌های مادون قرمز بهتری دارد.

دکتر چوداس در بیانیه ماه اوت ناسا گفت: «جالب است بدانیم که اگر یک تلسکوپ مادون قرمز دو سال پیش در فضا مستقر شده بود و آسمان را می‌کاوید، احتمالا همان موقع سیارک «۲۰۱۹ اوکی» را کشف می‌کرد، و برخورد نزدیک امسال دیگر غافلگیر کننده نمی‌بود».

طی یک شبیه‌سازی در جریان کنفرانس دفاع سیاره‌ای در ماه می، پس از آن که دانشمندان ناسا و کارشناسان بین‌المللی نتوانستند جلو یک سیارک مجازی را بگیرند، این سیارک در شهر نیویورک سقوط کرد. این شبیه‌سازی، برای آزمودن واکنش به چنین حادثه‌ای در دنیای واقعی طراحی شده بود.

منبع: ایندیپندنت