ابر‌های گازی بعد از نبرد کهکشانی دو ستاره
نبرد هنگامی آغاز شد که ستاره اصلی رو به مردن رفت و در فرایند مرگ چنان بزرگ شد که به غولی سرخ تبدیل شد و توانست ستاره دیگر را فروببلعد. سپس ستاره کوچک‌تر با حرکتی مارپیچی به سوی هسته ستاره بزرگ‌تر رفت، ولی همچنان مجزا باقی ماندند.
کد خبر :
۷۶۹۱۴
بازدید :
۱۰۶۱۸
این ابر غیرعادی را می‌توان در عکس‌هایی مشاهده کرد که آرایه تلسکوپی بزرگ میلی‌متر/ زیرمیلی‌متری آتاکاما (آلما) گرفته است. این آرایه دارای ۶۶ تلسکوپ است که در کنار هم بزرگ‌ترین طرح ستاره‌شناسی روی کره زمین را محقق کرده‌اند.
این عکس‌ها پیامد برخوردی را نشان می‌دهند که در آن یک ستاره، به قدری بزرگ شد که ستاره دیگری را بلعید؛ به طوری که آن ستاره را به درون خود می‌کشد و لایه‌های بیرونی‌اش فرو می‌ریزد.
بر اثر این برخورد جرمی غیرعادی خلق شده است که دانشمندان امیدوار هستند با بررسی آن بفهمند ستاره‌ها چگونه پدید می‌آیند و از بین می‌روند.
هانس الوفسون، از دانشگاه فن‌آوری چالمرز سوئد، که سرپرستی تحقیقی درباره این جرم خیره‌کننده را اخیراً به عهده داشته و نتایج آن در نشریه ستاره‌شناسی و اخترفیزیک منتشر شده است، می‌گوید: «منظومه ستاره‌ای اچ‌دی ۱۰۱۵۸۴ از این لحاظ ویژه است که نشان می‌دهد وقتی ستاره غول‌آسایی، ستاره همراهِ کم‌جرم نزدیک خود را فرو می‌بلعد "فرآیند مرگ" آن پیش از موعد و به صورت جالبی پایان می‌یابد.»
دانشمندان با بررسی داده‌های برگرفته از آلما و سایر آزمایش‌ها توانستند نبردی را بازآفرینی کنند که به منظومه‌ای دوستاره‌ای و چنین زیبا منجر شد.
نبرد هنگامی آغاز شد که ستاره اصلی رو به مردن رفت و در فرایند مرگ چنان بزرگ شد که به غولی سرخ تبدیل شد و توانست ستاره دیگر را فروببلعد. سپس ستاره کوچک‌تر با حرکتی مارپیچی به سوی هسته ستاره بزرگ‌تر رفت، ولی همچنان مجزا باقی ماندند.
حرکت این دو ستاره به دور همدیگر به جای آن که به برخورد مستقیم منجر شود، به انفجار ستاره بزرگ‌تر و پرتاب لایه‌های گازی آن به سراسر کیهان منجر شد و فقط هسته لخت آن بر جا ماند.
ساختار سحابی قابل مشاهده در عکس با حرکت مارپیچی ستاره کوچک‌تر به سوی ستاره بزرگ‌تر و شکل‌گیری افشانه گاز‌ها در حین این حرکت پدید آمد. سپس آن افشانه‌های گازی از درون مواد پرتاب شده به بیرون گذر کرد و به شکل‌گیری پوده‌ای بعد از نبرد انجامید، که گسترش آن در کیهان را می‌توان دید.
با بررسی این نبرد می‌توان پیش‌بینی کرد که برای سایر ستارگان و از جمله خورشید خودمان چه رخ خواهد داد.
سوفیا رامستد، از دانشگاه اوپسالای سوئد، که یکی از نویسندگان این تحقیق است در بیانیه‌ای گفته است: «در حال حاضر می‌توانیم فرایند‌های مرگی را شرح دهیم که بین بسیاری از ستارگان شبیه خورشید مشترک است، ولی نمی‌توانیم علت یا چگونگی دقیق آن را شرح دهیم.»
او افزو: «د اچ‌دی ۱۰۱۵۸۴ سرنخ‌های مهمی برای حل این معما به ما می‌دهد؛ زیرا در حال حاضر در مرحله کوتاه گذار بین حالت‌هایی از تکوین قرار دارد که بهتر در مورد آن‌ها تحقیق شده است. با عکس‌هایی از محیط اچ‌دی ۱۰۱۵۸۴، که حاوی جزئیات باشد، می‌توانیم بین حالت قبلی ستاره بزرگ و آنچه به زودی از آن باقی می‌ماند، پیوندی برقرار کنیم.»
این عکس‌ها پیامد برخوردی را نشان می‌دهند که در آن یک ستاره، به قدری بزرگ شد که ستاره دیگری را بلعید؛ به طوری که آن ستاره را به درون خود می‌کشد و لایه‌های بیرونی‌اش فرو می‌ریزد.
بر اثر این برخورد جرمی غیرعادی خلق شده است که دانشمندان امیدوار هستند با بررسی آن بفهمند ستاره‌ها چگونه پدید می‌آیند و از بین می‌روند.
هانس الوفسون، از دانشگاه فن‌آوری چالمرز سوئد، که سرپرستی تحقیقی درباره این جرم خیره‌کننده را اخیراً به عهده داشته و نتایج آن در نشریه ستاره‌شناسی و اخترفیزیک منتشر شده است، می‌گوید: «منظومه ستاره‌ای اچ‌دی ۱۰۱۵۸۴ از این لحاظ ویژه است که نشان می‌دهد وقتی ستاره غول‌آسایی، ستاره همراهِ کم‌جرم نزدیک خود را فرو می‌بلعد "فرآیند مرگ" آن پیش از موعد و به صورت جالبی پایان می‌یابد.»
دانشمندان با بررسی داده‌های برگرفته از آلما و سایر آزمایش‌ها توانستند نبردی را بازآفرینی کنند که به منظومه‌ای دوستاره‌ای و چنین زیبا منجر شد.
نبرد هنگامی آغاز شد که ستاره اصلی رو به مردن رفت و در فرایند مرگ چنان بزرگ شد که به غولی سرخ تبدیل شد و توانست ستاره دیگر را فروببلعد. سپس ستاره کوچک‌تر با حرکتی مارپیچی به سوی هسته ستاره بزرگ‌تر رفت، ولی همچنان مجزا باقی ماندند.
حرکت این دو ستاره به دور همدیگر به جای آن که به برخورد مستقیم منجر شود، به انفجار ستاره بزرگ‌تر و پرتاب لایه‌های گازی آن به سراسر کیهان منجر شد و فقط هسته لخت آن بر جا ماند.
ساختار سحابی قابل مشاهده در عکس با حرکت مارپیچی ستاره کوچک‌تر به سوی ستاره بزرگ‌تر و شکل‌گیری افشانه گاز‌ها در حین این حرکت پدید آمد. سپس آن افشانه‌های گازی از درون مواد پرتاب شده به بیرون گذر کرد و به شکل‌گیری پوده‌ای بعد از نبرد انجامید، که گسترش آن در کیهان را می‌توان دید.
با بررسی این نبرد می‌توان پیش‌بینی کرد که برای سایر ستارگان و از جمله خورشید خودمان چه رخ خواهد داد.
سوفیا رامستد، از دانشگاه اوپسالای سوئد، که یکی از نویسندگان این تحقیق است در بیانیه‌ای گفته است: «در حال حاضر می‌توانیم فرایند‌های مرگی را شرح دهیم که بین بسیاری از ستارگان شبیه خورشید مشترک است، ولی نمی‌توانیم علت یا چگونگی دقیق آن را شرح دهیم.»
او افزو: «د اچ‌دی ۱۰۱۵۸۴ سرنخ‌های مهمی برای حل این معما به ما می‌دهد؛ زیرا در حال حاضر در مرحله کوتاه گذار بین حالت‌هایی از تکوین قرار دارد که بهتر در مورد آن‌ها تحقیق شده است. با عکس‌هایی از محیط اچ‌دی ۱۰۱۵۸۴، که حاوی جزئیات باشد، می‌توانیم بین حالت قبلی ستاره بزرگ و آنچه به زودی از آن باقی می‌ماند، پیوندی برقرار کنیم.»
منبع: ایندیپندنت
۰
