عکس؛ کدام قاره زمین سریع‌تر حرکت می‌کند؟
تمام صفحه‌های تکتونیکی زمین به‌طور پیوسته در حال حرکت هستند، اما برخی از آن‌ها سریع‌تر از بقیه حرکت می‌کنند.
استرالیا سریع‌ترین قاره در حال حرکت روی زمین است. این قاره بر روی یک صفحه تکتونیکی قرار دارد که هر سال حدود ۷ سانتی‌متر جابه‌جا می‌شود؛ این مقدار تقریبا برابر با سرعت رشد موها و ناخن‌هایمان است.
در مقابل، به نقل از اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA)، خشکی‌های زمین به‌طور میانگین با سرعت حدود ۱٫۵ سانتی‌متر در سال حرکت می‌کنند. در این بین، استرالیا با آغاز حرکت خود به‌سمت شمال از سایر قاره‌ها پیشی گرفته است.
از لحاظ تخصصی درباره‌ی صفحه‌ی تکتونیکی هند-استرالیا صحبت می‌کنیم؛ صفحه‌ای شامل سرزمین اصلی استرالیا و جزیره تاسمانی، به همراه بخش‌هایی از گینه نو، نیوزیلند و حوضه اقیانوس هند. در نهایت احتمالا به فاصله چند ده میلیون سال آینده، این احتمال وجود دارد که صفحه‌ی هند-استرالیا به بخش جنوبی صفحه اوراسیا در اطراف آسیای جنوب شرقی و چین برخورد کند و باعث شکل‌گیری قاره‌ای جدید شود که برخی آن را آستراسیا (Austrasia) نامیده‌اند.
این جابه‌جایی بی‌سابقه نیست. تا حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش، استرالیا بخشی از گندوانا بود؛ ابرقاره‌ای عظیم که بیشترین بخش نیم‌کره‌ی جنوبی را دربرمی‌گرفت. در آن زمان، صفحات آفریقا، جنوبگان، هند-استرالیا و آمریکای جنوبی همگی به‌هم فشرده بودند. در همین حال، لوراسیا که شامل بیشتر سرزمین‌های امروزی اروپا، آسیا و آمریکای شمالی می‌شد، در نیم‌کره شمالی قرار داشت.
این نقشه، صفحات تکتونیکی اصلی زمین را نشان می‌دهد.
یادآوری این نکته مهم است که قاره‌های زمین به‌طور پیوسته و البته بسیار آهسته در حال تغییر هستند. با قدم‌زدن روی زمین، این تغییرات را احساس نمی‌کنیم، اما سطح سیاره‌مان آن‌قدرها هم که به نظر می‌رسد، جامد و ثابت نیست. صفحه‌های تکتونیکی به‌طور دائم در حال حرکت‌اند؛ برخی به یکدیگر برخورد می‌کنند و برخی دیگر از هم دور می‌شوند. به‌جای تصور زمین به‌عنوان کره‌ای کاملاً صلب، می‌توان آن را به جاده‌ای ترک‌خورده روی نوار نقاله‌ای آهسته تشبیه کرد؛ به طوری‌که برخی ترک‌ها بازتر و برخی فشرده‌تر هستند و کل سطح زمین در حال حرکت است، فقط سرعت این حرکت به قدری کم است که با چشم دیده نمی‌شود.
اگرچه حرکت سطح زمین از دید انسان‌ها بسیار کند است، برای فناوری‌ها به قدری سریع است که می‌تواند مشکل‌ساز شود. ابزارهای موقعیت‌یابی مانند سامانه موقعیت‌یاب جهانی آمریکا (GPS)، گلوناس روسیه، گالیلئوی اتحادیه اروپا و بیدوی چین با استفاده از ماهواره‌ها، مکان‌ها را نسبت به نقاط مرجع شناخته‌شده تعیین می‌کنند.
ماهواره‌های موقعیت‌یابی براساس سیستم‌های مختصات ثابت عمل می‌کنند، در حالی‌که خود خشکی‌ها به آرامی در حال جابه‌جایی هستند. با گذر زمان، این حرکت باعث می‌شود نقشه‌ها با واقعیت جغرافیایی تطابق نداشته باشند.
تا سال ۲۰۱۷، استرالیا از مختصات ثبت‌شده در سال ۱۹۹۴ استفاده می‌کرد. طی ۲۳ سال، این کشور نسبت به صفحه‌ی تکتونیکی زیر سطح خود ۱٫۶ متر جابه‌جا شده بود و این باعث شد سیستم موقعیت‌یابی آن به‌روزرسانی شود. در واقع، استرالیا به‌طور رسمی ۱٫۸ متر به سمت شمال شرق منتقل شد.
منبع: خبرآنلاین
