بوستان سعدی؛ درسی از شیخ اجل: «چرا باید مهربان باشیم؟»

فرادید| سعدی بوستان و گلستان را در اردیبهشت‌ماه سال 655 و 656 هجری سرود و دو تا از حکمت‌آموزترین و در عین حال شیرین‌ترین آثار ادبیات فارسی را به وجود آورد. شاید همین شیرینی و پندآموزی این دو اثر سعدی است که باعث شده است که استاد اصغر دادبه معتقد باشند که مدخل آشنایی با ادبیات فارسی باید بوستان و گلستان سعدی باشد.

به گزارش فرادید، تنوع داستان‌ در آثار سعدی بسیار زیاد است. او هر بار داستان جدیدی برای گفتن دارد و الحق که هر بار به زیباترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهد. لطف سخن او باعث می‌شود که مخاطب علاوه بر یادگیری لذت هم ببرد. بوستان نخستین اثر سعدی است و سعدی این منظومه عظیم را در سفر نوشت و یکی از ماندگارترین آثار ادبیات فارسی را به آحاد مرد جهان هدیه کرد.

باب دوم: در احسان

محبت با زیردستان همیشه یکی از توصیه‌های مهم در فرهنگ ما بوده است. سعدی در حکایتی به این موضوع پرداخته است.

تو با خلق سهلی کن ای نیکبخت

که فردا نگیرد خدا با تو سخت

 

گر از پا در آید، نماند اسیر

که افتادگان را بود دستگیر

 

به آزار فرمان مده بر رهی

که باشد که افتد به فرماندهی

 

چو تمکین و جاهت بود بر دوام

مکن زور بر ضعف درویش عام

 

که افتد که با جاه و تمکین شود

چو بیدق که ناگاه فرزین شود

 

نصیحت شنو مردم دوربین

نپاشند در هیچ دل تخم کین

 

خداوند خرمن زیان می‌کند

که بر خوشه‌چین سر گران می‌کند

 

نترسد که نعمت به مسکین دهند

وزآن بار غم بر دل این نهند؟

 

بسا زورمندا که افتاد سخت

بس افتاده را یاوری کرد بخت

 

دل زیر دستان نباید شکست

مبادا که روزی شوی زیردست