هیچ کس جرأت سفر کردن به این جزایر را ندارد

اما چیزی جز مرگ در انتظار مسافران این جزایر نیست. آنجا پر از حیوانات سمی و کشنده است؛ حیواناتی که هر لحظه ممکن است شما را به کام مرگ بکشانند.

جزیره رامری و سربازان ژاپنی

جزیره رامری یکی از جزایر بسیار خطرناک جهان به شمار می‌رود، این جزیره رکورددار مرگ دسته جمعی به خاطر گزش توسط حیوانات کشنده است. جنگ جهانی دوم آغاز شده بود، ارتش ژاپن بعد از عقب‌نشینی تاکتیکی، به جزیره کوچکی به نام رامری در سواحل برمه پناه بردند.

۱۹ فوریه سال ۱۹۴۵ سربازها مثل مورچه‌ها در یک صف طویل ایستادند و پشت سر هم در جزیره شروع به راهپیمایی کردند، غافل از اینکه جزیره رامری جولانگاه پشه‌های مالاریا، عقرب‌های سمی و از همه بدتر کروکودیل‌های آب شور است.  

شب که از راه رسید، سربازان از همه جا بی‌خبر، پشت سر هم وارد رودخانه کم‌عمقی شدند که در مسیرشان بود و باید از آنجا می‌گذشتند، ناگهان صدای فریادهای دلخراش از گوشه و کنار به هوا بلند شد، کروکودیل‌های گرسنه به سربازها حمله کرده بودند.  

بروس رایت که در زمان جنگ جهانی دوم با ارتش انگلیس در جنگ بود، در مورد این اتفاق وحشتناک آنچه را که از بازماندگان این ماجرا شنیده بود، در خاطراتش این‌گونه آورده است: «آن شب وحشتناک‌ترین شبی بود که اعضای گروه تا به حال تجربه کرده بودند. صدای فریاد سربازها که بدنشان در آرواره‌های تمساح‌ها گیر کرده بود به گوش می‌رسید و در آن تاریکی هیچ کاری از دست هیچ‌کس ساخته نبود.

صبح که شد نوبت لاشخورها بود تا باقیمانده آنچه تمساح‌ها بر جای گذاشته بودند، نصیبشان شود. از ۹۰۰ سرباز ژاپنی تنها ۲۰ نفر جان سالم به در بردند.»  هرچند در مورد تعداد دقیق سربازان ژاپنی‌ای که از این جزیره جان سالم به در برده بودند، آمار دقیقی وجود ندارد و حتی بعضی‌ها می‌گویند با وجود محاصره سربازان بیش از ۵۰۰ نفر از آنها جان سالم به در برده‌اند  اما این ماجرا در کتاب رکوردهای گینس با نام «بزرگترین فاجعه به وسیله حیوانات» به ثبت رسیده است.

جزیره مارها

با فاصله نه چندان زیادی از سواحل برزیل، در جنوب سائوپائولو، جزیره‌ای به اسم ایلادو کیمادا گراند سال‌هاست که بر اقیانوس بیکران آرمیده است.  این جزیره، هنوز بکر و دست‌نخورده باقی مانده، البته به یک دلیل بسیار خاص و آن هم اینکه هیچ انسانی جرأت نمی‌کند پا به این جزیره مرگبار بگذارد. این جزیره محل زندگی مارهای سمی است تا جایی که طبق تحقیقات محققان، در هر متر مربع از جزیره ایلادو کیمادا گراند، حداقل پنج مار سمی زندگی می‌کنند.  

شاید با خودتان فکر کنید که این مارها غذای مورد نیاز خود را از کجا تامین می‌کنند، پاسخ این سوال بسیار ساده است. پرندگان مهاجری که برای استراحت بی‌خبر از همه جا در این جزیره فرود می‌آیند، در چشم‌برهم‌زدنی یک لقمه چرب این مارهای کشنده می‌شوند. مارهای این جزیره گونه خاصی از وایپر پیت سرطلایی هستند که در برزیل ۹۰ درصد مارگزیدگی‌هایی که به مرگ می‌انجامد، توسط این نوع مارها صورت می‌پذیرد.  

مارهای سرطلایی که در این جزیره خوش آب و هوا زندگی می‌کنند تا یک مترو نیم رشد می‌کنند و عکس‌العمل بسیار سریعی دارند؛ زهر آنها به حدی با سرعت عمل می‌کند که به محض گاز گرفتن و نیش زدن، گوشت محل گزیدگی حالت آب شدن به خود می‌گیرد.

اولین داستان مربوط به مرد ماهیگیری می‌شود که گفته می‌شود برای چیدن موز به این جزیره رفته بود اما مورد حمله مارها قرار گرفت، پیرمرد با تلاشی باورنکردنی هرطور که بود خود را کشان‌کشان به قایقش رساند  اما در کنار قایقش در اثر نیش کشنده مارها جان باخت. بعد از این ماجرا، خانواده پیرمرد که از او هیچ خبری نداشتند، با نگرانی شروع به جست‌وجو کردند و سرانجام ماهیگیر را در حالی‌که جسدش غرق در خون در قایقش افتاده بود پیدا کردند.

داستان بعدی مربوط به نگهبان فانوس دریایی و خانواده‌اش می‌شود. محلی‌ها داستان را این‌طور تعریف می‌کنند که یک شب چند مار از پنجره وارد خانه نگهبان می‌شوند و به نگهبان فانوس دریایی، همسر و سه فرزندش حمله می‌کنند. آنها از ترس جانشان، به سمت قایق فرار می‌کنند غافل از اینکه روی شاخه‌های درختان پر از مارهای سمی است و همین مارها باعث مرگشان می‌شوند.  

هر چند وجود مارهای فراوان را در این جزیره به هیچ عنوان نمی‌توان نادیده گرفت اما مارسلو دوآرت؛ زیست‌شناسی که تاکنون بیش از ۲۰ بار برای انجام تحقیقات علمی به این جزیره سفر کرده، ادعا می‌کند اینکه محلی‌ها می‌گویند در هر متر مربع این جزیره پنج مار به سر می‌برند، کمی اغراق است و بهتر است بگوییم که در هر متر مربع یک مار سمی زندگی می‌کند و به این ترتیب با وجود یک مار در هر متر مربع این جزیره، چند قدم با مرگ بیشتر فاصله نخواهید داشت.