تصاویر؛ مردی که ۱۷۰ سال قبل عکس‌های «فوتوشاپی» می‌گرفت
این کاری است که امروزه با فتوشاپ به راحتی انجام می‌دهیم، اما در اواخر دهه۱۸۵۰ و میانه قرن نوزدهم یک شگرد انقلابی بود. رابینسون به استاد بی‌چون‌وچرای این شگرد تبدیل شد و این روش بود که به او اجازه می‌داد تصاویر بی‌همتا و شگفت‌انگیزی خلق کند.
فرادید| به گفته تاریخ‌نگار عکاسی، دکتر مایکل پریچارد، «هِنری پیچ رابینسون» (Henry Peach Robinson) یکی از معروف‌ترین شخصیت‌های دوران خود بود و جوایز زیادی برای آثارش دریافت کرد؛ آثاری که به‌شکل گسترده فروخته شدند. پریچارد درباره این عکاس برجسته گفته: «او به راستی به عکاسان آن زمان نشان داد عکاسی می‌تواند هنر باشد.»
به گزارش فرادید، رابینسون که سال ۱۸۳۰ در شروپشایر به دنیا آمد، نقاشی و طراحی را در حالی آموخت که در یک کتابفروشی کار می‌کرد و نخستین استودیوی پرتره‌ی خود در این شهر را سال ۱۸۵۵ گشود. اکنون انجمن عکاسی این شهر به نیکی از او یاد می‌کند و داستان زندگی او در کتابی از سوی یک گروه تاریخ محلی منتشر شده است.
به گفته دکتر پریچارد، مدیر اجرایی پیشین انجمن سلطنتی عکاسی: «تا سال ۱۸۵۷، او مدال‌ها و جوایز زیادی برای عکاسی هنری خود به دست آورد و این روند تا دهه ۱۸۹۰ ادامه یافت.»
عکاس در اثر خود با نام «وقتی کار روزانه به پایان می‌رسد» زندگی روستایی را به تصویر کشید و با استفاده از لایه‌های زیاد نگاتیو، دوگانگی‌های نوری و سایه‌روشن‌های اثر را ایجاد کرد.
رابینسون از شگرد «چاپ ترکیبی» بهره می‌برد، به این شکل که تصویر واحدی را از چندین نگاتیو تولید می‌کرد. این شگرد به او امکان می‌داد مهار آزاد روی بخش‌های مختلف صحنه‌ها در تصاویر نهایی داشته باشد.
رابینسون یکی از اعضای بنیان‌گذار انجمن عکاسی بیرمنگام بود.
دکتر پریچارد افزود: «این چیزیست که امروزه در فتوشاپ به راحتی انجام می‌دهیم، اما اواخر دهه۱۸۵۰ و میانه قرن نوزدهم، یک شگرد انقلابی بود. او به استاد بی‌چون‌وچرای این شگرد تبدیل شد و این روش بود که به او اجازه می‌داد تصاویر بی‌همتا و شگفت‌انگیزی خلق کند.»
این عکاس پنج نگاتیو جدا را با هم ترکیب کرد تا تصویر واحدی با نام «در حال مرگ» خلق کند که مرگ زن جوانی را میان خانواده‌اش به نمایش می‌گذارد.
یکی از نخستین نمونه‌های عکاسی تصویری او «فِیدینگ اِوِی» (در حال مرگ) است که در آن رابینسون، پنج نگاتیو جداگانه را برای تولید صحنه‌ای ترکیب کرده که یک دختر در حال مرگ را در حالی که خانواده‌اش دور او هستند، نشان می‌دهد. این تصویر به‌شکل شگفت‌انگیزی محبوب شد، باوجود اینکه داستان آن را برخی بسیار تاریک و ناراحت‌کننده برداشت کردند.
موزه‌ی هنر متروپولیتن در نیویورک رونوشتی از این تصویر را در اختیار دارد و در تارنمای خود گفته که این عکس به دل پرنس آلبرت، همسر ملکه ویکتوریا نشسته و او چاپی از آن را خریده و دستور داده هر عکس ترکیبی مهم اثر رابینسون برای او ارسال شود.
سال ۱۸۵۵، رابینسون ملکی را در شماره ۱۵ آپِر پَرِید، لِمینگتون اِسپا اجاره کرد، جایی که در باغ آن یک استودیو ساخت و آن را به روی عموم گشود.
رابینسون همچنین یکی از اعضای بنیان‌گذار انجمن عکاسی بیرمنگام بود و شماری کتاب نیز منتشر کرد. دکتر پریچارد اضافه کرد: «از دید اهمیت او در عکاسی، فکر کنم امروزه کمی فراموش شده، اما آن زمان همچنان یک شخصیت بسیار اثرگذار بود؛ کسی که تأثیر زیادی بر عکاسی گذاشته بود.»
هِنری پیچ رابینسون
رابینسون در سال ۱۸۶۴، وقتی ۳۴ ساله بود، به دلیل بیماری ناشی از تماس با مواد شیمیایی سمی که در عکاسی آن زمان استفاده می‌شد، مجبور شد استودیوی خود در لامینگتون را تعطیل کند. او به لندن نقل مکان کرد و تا زمان مرگش در سال ۱۹۰۱ در تانبریج وِلز، کِنت به کارش ادامه داد.
پیتر چاپل، رئیس پیشین انجمن عکاسی لامینگتون درباره او گفته: «او یکی از شخصیت‌های جالب زندگی بود. او کارآفرین بود، تجاری ولی هم‌زمان هنری. او عکاسی را در قالب هنر ترویج می‌کرد.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
