فیلم «زمان آرماگدون»؛ سرنوشتی که با رنگ پوست مشخص می‌شود
فیلم «زمان آرماگدون» شاید برای مخاطبی که به دنبال یک داستان پرکشش و هیجان‌انگیز است، خیلی جذابیتی نداشته باشد؛ اما با اینحال نگاه عمیقی نسبت به بسیاری از مسائل انسانی و اجتماعی در این فیلم وجود دارد.
فرادید | «زمان آرماگدون» از آن فیلم‌هایی نیست که بیننده را میخکوب کند و او را با هیجان به دنبال خودش بکشاند. اما اگر مخاطب صبوری باشید، از عمق عواطف و نگاه انتقادی و واقع‌بینانۀ فیلم به مسائل مختلف خانوادگی و اجتماعی لذت خواهید برد.
به گزارش فرادید؛ داستان فیلم دربارۀ زندگی پسر نوجوانی به اسم پل گراف است که در خانواده‌ای یهودی‌تبار در آمریکا زندگی می‌کند. او زندگی معمولی‌ای دارد؛ با همۀ رنج‌ها و شادی‌های یک زندگی معمولی. اصلی‌ترین خط داستانی فیلم مربوط به دوستی پل با یک نوجوان سیاهپوست به اسم جانی است. این دو نفر در مدرسه با هم دوست می‌شوند و این دوستی همراه با شیطنت‌هایی است که پدر و مادر پل را حسابی عصبانی می‌کند.
خانوادۀ پل تصمیم می‌گیرند مدرسۀ او را عوض کنند و پسرشان را به یک مدرسۀ خصوصی با حال و هوای متفاوت بفرستند. اما دوستی پل و جانی ادامه پیدا می‌کند؛ هر چند که سرانجام این دوستی، خصوصا برای پسرک سیاهپوست، چندان شیرین نیست.
چیزی که به فیلم «زمان آرماگدون» عمق و اهمیت بخشیده است، تصویر ظریف و احساس‌برانگیزی است که از روابط خانوادگی یک پسر نوجوان به ما نشان می‌دهد؛ نوجوانی که انگار در ابتدای دوران بلوغ و سرکشی خودش قرار دارد. این دورانی است پر از تضاد‌های عاطفی و «زمان آرماگدون» این تضاد‌ها را به شکلی درخشان به تصویر کشیده است؛ از ارتباط صمیمانۀ پل با پدربزرگش (آنتونی هاپکینز) گرفته تا ارتباط پرنوسان و گاه حتی خشن او با مادر و پدر و برادرش.
اما غیر از این، «زمان آرماگدون» تصویر تضاد‌ها و تبعیض‌های اجتماعی را هم خیلی خوب و ظریف از کار درآورده است. تفاوت فضای دو مدرسه واقعا جالب و تاثیرگذار است. اما جالب‌تر و البته ناراحت‌کننده‌تر از این، تبعیضی است که یک کودک سیاهپوست در جامعه احساس می‌کند. او همان آرزو‌ها و رویا‌هایی را دارد که دوست سفیدپوستش یعنی پل دارد؛ اما جامعه این دو نفر را به هیچ وجه به یک چشم نگاه نمی‌کند. انگار رنگ پوست آن‌ها آن چیزی است که از لحظۀ تولد، سرنوشت این دو کودک را رقم زده است.
در مجموع، این فیلم ریتم تند و داستان خیلی پیچیده و پرکششی که بتواند اکثریت مخاطبان را با خودش همراه کند ندارد، اما بازی‌های درجه‌یک و مضامین عمیق و تاثیرگذار توانسته‌اند آن را به سطح قابل‌قبولی برسانند که ارزش تماشا کردن را داشته باشد.
کارگردان : جیمز گری (James Gray)
امتیاز منتقدان : ۷۵%
امتیاز مخاطبان : ۴۷%
