«استراحت امروز موفقیت فرداست»؛ ۴ دلیل برای جدی گرفتن «استراحت»
«الکس سوجونگ-کیم پانگ» در این مصاحبه درباره‌ی فلسفه‌ی استراحت صحبت می‌کند. در دنیایی که انسان‌ها را بر اساس میزان تولید اقتصادی‌شان تعریف می‌کند، اغلب استراحت را به قدر کافی جدی نمی‌گیریم. در این نوشتار چهار دلیل آورده شده که چرا باید بیشتر و بهتر استراحت کنیم.
فرادید| معمولاً وقتی کسی را برای نخستین بار ملاقات می‌کنیم، وارد مکالمات سطحی و خسته‌کننده می‌شویم و پرسش‌هایی درباره آب و هوا، گرانی، ترافیک و مانند اینها را می‌پرسیم. اما رایج‌ترین پرسش آغازین در این قبیل ملاقات‌ها، حداقل در بسیاری از فرهنگ‌های غربی اینست: «شغل شما چیه؟»
به گزارش فرادید، ما تمایل داریم خودمان را با کارمان تعریف کنیم. در یک نگاه، این نکته چندان هم عجیب نیست؛ بیشتر افراد حدود یک‌سوم عمرشان را در محل کار سپری میکنند. اما این واقعیت کمی هم غم‌انگیز است. شغل فرد چه چیزی درباره‌ی شخصیت واقعی او به شما می‌گوید؟ پرسش بسیار بهتر و بدون شک جذاب‌تر می‌توانست این باشد: «در اوقات فراغتت چه کار می‌کنی؟»
الکس سوجونگ-کیم پانگ بنیان‌گذار «استودیوی هفته‌ی کاری چهار روزه» و نویسنده کتاب «استراحت: چرا با کار کمتر، بیشتر بدست می‌آورید» است. آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل گفت و گو با اوست.
چهار دلیل که باید استراحت را جدی‌تر بگیریم:
１. استراحت از شما فرد بهتری در محیط کار می‌سازد
«من کتاب استراحت را برای افرادی مانند خودم نوشتم، حرفه‌ای‌هایی که کار را منبع بزرگی از معنا و رضایت می‌دانند، کمی کمال‌گرا هستند و دوست دارند کارشان بر جهان اثر بگذارد.
می‌خواستم این استدلال را مطرح کنم که حتی برای ما منطقی است که جایی برای استراحت در زندگی روزمره باز کنیم، چون استراحت منبعی برای نوسازی، سکویی برای ایده‌های نو و ابزاری برای خلاق‌تر بودن و انجام کارهایی است که واقعاً دوست داریم.»
نکته‌ی اصلی پانگ اینست که اگر می‌خواهید در کارتان موفق باشید و شغلتان شما را خوشحال کند، بهترین راه اینست که استراحت خوب داشته باشید. کار بیشتر و سخت‌تر همیشه بهترین نتایج را نمی‌دهد. یک جور قانون بازده نزولی در کار وجود دارد:
اگر تنها دو ساعت در روز کار کنید، کار چندانی انجام نمی‌شود. اگر پانزده ساعت کار کنید، بسیاری از آن ساعات بی‌ثمر خواهد بود. بیشتر استراحت کنید تا بهتر و شادتر کار کنید.
２. استراحت امروز، موفقیت فرداست
پانگ داستان چارلز تاونز را نقل می‌کند: تاونز در دوران استادیاری در دانشگاه کلمبیا سال‌ها روی لیزر کار کرد، در حالی که رؤسای او، برندگان نوبل و اعضای پروژه‌ی منهتن، فکر می‌کردند کارش بیهوده است و آینده‌اش را تباه می‌کند. تاونز تا لحظه‌ی موفقیت چیزی برای ارائه نداشت. پس آیا سال‌های کار او بی‌ارزش بودند تا لحظه‌ای که لیزر را بکار انداخت؟
ارزش کار روزانه در کارخانه یا مزرعه راحت‌تر سنجیده می‌شود، چون در پایان روز محصولی ملموس وجود دارد، اما در «کارهای خلاقانه»، ممکن است یک دوره‌ی طولانی «نهفتگی» وجود داشته باشد که در ظاهر بی‌ثمر است اما در نهایت چیزی ماندگار خلق می‌شود یا ممکن است کاری تولید شود که هیچگاه دیده نشود یا کاری که دیگران متکی به آن شوند و در جهاتی از آن بهره ببرند که هرگز تصور نمی‌کردید (مانند لیزر).
وقتی درست استراحت کنید، یعنی همراه با فعالیت‌ها و پروژه‌های پرشور، نه فقط لم دادن روی مبل، پس نمی‌توان گفت استراحت شما به معنای «لم دادن و هیچ کاری نکردن» است. شما در حال پرورش مهارت‌ها، بهبود استعدادها و گسترش دانش خود هستید.
یک نمونه‌ی شخصی: من همیشه برای سرگرمی مطالعه می‌کردم. بعد برای سرگرمی شروع به نوشتن کردم. در طول ساعات بیکاری آخر هفته، نویسندگی خود را پروراندم و امروز به جایی رسیده‌ام که آن ساعات بیکاری و فراغتم را به کار تبدیل کردم.
３. هر چه بیشتر استراحت کنیم، توان انجام کارهای بیشتری را داریم
پانگ می‌گوید: «وقتی از افرادی که در شرکت‌هایی با هفته‌ی کاری ۴ روزه کار میکنند می‌پرسید اوقات آزادشان را چگونه می‌گذرانند، می‌بینید کارهای فوق‌العاده سالمی انجام می‌دهند. آن‌ها وقت خود را با خانواده و دوستان می‌گذرانند، کارهای داوطلبانه انجام می‌دهند، سرگرمی‌های جدی را دنبال میکنند یا به رشد حرفه‌ای خود می‌پردازند. شرکت‌ها هم گزارش می‌دهند بهره‌وری، خلاقیت و همکاری این افراد بیشتر شده است. این موقعیت برد برای همه است.»
شواهد نشان می‌دهد وقتی به افراد آزادی بدهید تا هر کاری دلشان خواست انجام دهند، بیشترشان کارهای خوبی انجام می‌دهند: مراقبت از بستگان، یادگیری مهارت‌های جدید و رشد فردی. در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، داگلاس مک‌گرگور روانشناس گفت دو دیدگاه درباره‌ی انسان وجود دارد:
- نظریه‌ی X: انسان‌ها ذاتاً تنبل و بی‌مسئولیت هستد و باید مشغول نگه داشته شوند.
- نظریه‌ی Y: انسان‌ها با مسئولیت شکوفا می‌شوند و تلاش خود را در راه‌های خوب به کار می‌گیرند.
پانگ می‌گوید شواهد نشان می‌دهد باید بیشتر به نظریه‌ی Y باور داشته باشیم.
４. استراحت در جوانی بهترین تصمیم برای بازنشستگی است
پانگ توضیح می‌دهد: «یکی از مزایای جدی گرفتن استراحت در دوران جوانی اینست که بذرهای زندگی سالم‌تر و شادتر را برای دهه‌های آینده می‌کارید.» کارشناسان سالمندی می‌گویند سبک زندگی ما در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ عمر، تأثیر زیادی بر سلامت ما در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ و میزان سازگاری ما با چالش‌های بازنشستگی دارد.
همه‌ی چیزهایی که پانگ در کتابش مطرح کرده (پیگیری سرگرمی‌های جدی، فعالیت بدنی، چرت‌های کوتاه) سلامت جسمی و ذهنی را با هم بهبود می‌بخشد و منابع لازم برای سالمندی پربارتر و سالم‌تر را فراهم می‌کند.
برای افراد زیادی، بازنشستگی یک بحران وجودی است، چون پس از دهه‌ها کار، هویت این افراد به شغلشان گره خورده و بدون آن خودشان را گم میکنند. اما اگر در جوانی عادت کرده باشید سرگرمی‌ها و فعالیت‌هایی داشته باشید که زندگیتان را فارغ از شغلتان غنی کنند، بازنشستگی به جای یک تغییر تلخ، تنها به معنای بازتنظیم تعادل بین کار و استراحت خواهد بود.
به بیان دیگر، اگر امروز زندگیتان را تنها با شغلی که دارید تعریف می‌کنید، هنگام بازنشستگی جایگاهتان را در زندگی گم خواهید کرد.
پانگ می‌گوید همان‌طور که افراد هر ماه مقداری پول برای بازنشستگی پس‌انداز میکنند، باید هر ماه زمانی را هم صرف رشد فردی خودشان کنند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
