«بمب افکن توپولف Tu-160M2 روسیه» بهتر است یا «شیان H-20 چینی»؟

فرادید| توپولف Tu-160M2، نسخه به‌روزشده بمب‌افکن مافوق صوت روسیه، و شیان H-20، بمب‌افکن پنهان‌کار در حال توسعه چین، دو نمونه برجسته از این دسته هستند. حالا با وجود تمام این تغییرات و به‌روزرسانی‌ها، باید دید که کدام یک از این بمب‌افکن‌ها قابلیت‌های بیشتری دارند. 

توپولف Tu-160M2 (روسیه)

به گزارش فرادید، توپولف Tu-160M2، ملقب به «قوی سفید»، نسخه مدرنیزه‌شده بمب‌افکن استراتژیک مافوق صوت Tu-160 است که در سال ۱۹۸۷ وارد خدمت شد و از سال ۲۰۱۵ با ارتقاهای گسترده به‌روزرسانی شده است. این بمب‌افکن با طول ۵۴ متر، بال متغیر (۳۶ تا ۵۶ متر)، و چهار موتور توربوفن NK-32 با پس‌سوز (هر کدام ۲۴۵ کیلونیوتن)، سرعت مافوق صوت ۲.۳ ماخ (حدود ۲,۸۰۰ کیلومتر بر ساعت) و برد عملیاتی ۱۲,۳۰۰ کیلومتر بدون سوخت‌گیری هوایی دارد.

Tu-160M2 مجهز به کابین شیشه‌ای دیجیتال، رادار پیشرفته NV-70، سیستم‌های جنگ الکترونیک جدید، و قابلیت حمل ۴۵ تن تسلیحات شامل موشک‌های کروز Kh-101/102 (هسته‌ای و متعارف) با برد ۴,۵۰۰ کیلومتر و موشک‌های هایپرسونیک Kh-47M2 Kinzhal است. این بمب‌افکن برای نفوذ در سرعت بالا و پرتاب موشک از فاصله دور طراحی شده و در جنگ اوکراین (۲۰۲۲) برای شلیک موشک‌های کروز استفاده شده است. با وجود فناوری پیشرفته، طراحی غیرپنهان‌کار و نیاز به نگهداری بالا از محدودیت‌های آن است.

شیان H-20 (چین)

شیان H-20، بمب‌افکن پنهان‌کار در حال توسعه توسط شرکت شیان چین، اولین بمب‌افکن استراتژیک بومی این کشور است که از سال ۲۰۱۶ معرفی شد و احتمالاً تا دهه ۲۰۳۰ عملیاتی خواهد شد. این بمب‌افکن با طراحی بال‌پرنده (مشابه B-2 Spirit آمریکا)، سرعت زیرصوت (کمتر از ۱ ماخ)، و برد تخمینی ۸,۵۰۰ تا ۱۲,۰۰۰ کیلومتر با ظرفیت حمل حداقل ۱۰ تن تسلیحات، برای عملیات دوربرد و پنهان‌کار طراحی شده است.

H-20 احتمالاً از موتورهای توربوفن WS-10 یا WS-18 (هر کدام ۱۵,۰۰۰ تا ۲۰,۰۰۰ پوند رانش) استفاده می‌کند و مجهز به رادار AESA، سیستم‌های جنگ الکترونیک، و موشک‌های کروز CJ-20 (برد ۱,۵۰۰ کیلومتر) یا موشک‌های بالستیک هواپرتاب است. ویژگی کلیدی H-20، طراحی پنهان‌کار آن است که سطح مقطع راداری (RCS) را کاهش می‌دهد و امکان نفوذ به دفاع هوایی دشمن را فراهم می‌کند. با این حال، عدم رونمایی رسمی و تجربه محدود چین در طراحی بمب‌افکن‌های استراتژیک، ابهاماتی درباره عملکرد واقعی آن ایجاد می‌کند.

مقایسه  دو بمب افکن استراتژیک روسی و چینی

Tu-160M2 در سرعت و برد عملیاتی برتری دارد (۱۲,۳۰۰ کیلومتر در مقابل ۸,۵۰۰-۱۲,۰۰۰ کیلومتر H-20) و ظرفیت تسلیحات بیشتری (۴۵ تن در مقابل حداقل ۱۰ تن) ارائه می‌دهد، که آن را برای حمل تعداد بیشتری موشک کروز یا هایپرسونیک مناسب می‌کند. این بمب‌افکن برای حملات سریع و پرتاب موشک از فاصله دور ایده‌آل است، اما طراحی غیرپنهان‌کار آن را در برابر رادارهای مدرن آسیب‌پذیر می‌کند.

در مقابل، H-20 با طراحی پنهان‌کار، توانایی نفوذ به فضای هوایی دشمن با دفاع پیشرفته را دارد، که برای مأموریت‌های مخفیانه در مناطق حساس مانند اقیانوس آرام یا جزایر دومین زنجیره حیاتی است. با این حال، سرعت زیرصوت و ظرفیت تسلیحات کمتر H-20، آن را در برابر Tu-160M2 در سناریوهای تهاجمی با حجم بالا محدود می‌کند. Tu-160M2 از نظر فناوری اثبات‌شده‌تر است، در حالی که H-20 هنوز در مرحله توسعه است و ممکن است با چالش‌های فنی مواجه شود.