بوستان سعدی؛ درسی از شیخ اجل: «چرا نباید غیبت بکنیم؟»

فرادید| سعدی بوستان و گلستان را در اردیبهشت‌ماه سال 655 و 656 هجری سرود و دو تا از حکمت‌آموزترین و در عین حال شیرین‌ترین آثار ادبیات فارسی را به وجود آورد. شاید همین شیرینی و پندآموزی این دو اثر سعدی است که باعث شده است که استاد اصغر دادبه معتقد باشند که مدخل آشنایی با ادبیات فارسی باید بوستان و گلستان سعدی باشد.

به گزارش فرادید، تنوع داستان‌ در آثار سعدی بسیار زیاد است. او هر بار داستان جدیدی برای گفتن دارد و الحق که هر بار به زیباترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهد. لطف سخن او باعث می‌شود که مخاطب علاوه بر یادگیری لذت هم ببرد. بوستان نخستین اثر سعدی است و سعدی این منظومه عظیم را در سفر نوشت و یکی از ماندگارترین آثار ادبیات فارسی را به آحاد مرد جهان هدیه کرد.

باب هفتم: در عالم تربیت

غیبت‌کردن شان آدمی را نزدیک انسان‌های باخرد از بین خواهد برد و از او انسانی دورو خواهد ساخت. حکایتی از سعدی در این باب بخوانید.

طریقت شناسان ثابت قدم

به خلوت نشستند چندی به هم

 

یکی زان میان غیبت آغاز کرد

در ذکر بیچاره‌ای باز کرد

 

کسی گفتش ای یار شوریده رنگ

تو هرگز غزا کرده‌ای در فرنگ؟

 

بگفت از پس چار دیوار خویش

همه عمر ننهاده‌ام پای پیش

 

چنین گفت درویش صادق نفس

ندیدم چنین بخت برگشته کس

 

که کافر ز پیکارش ایمن نشست

مسلمان ز جور زبانش نرست

 

چه خوش گفت دیوانهٔ مرغزی

حدیثی کز او لب به دندان گزی

 

من ار نام مردم بزشتی برم

نگویم به جز غیبت مادرم

 

که دانند پروردگان خرد

که طاعت همان به که مادر برد

 

رفیقی که غایب شد ای نیک نام

دو چیزست از او بر رفیقان حرام

 

یکی آن که مالش به باطل خورند

دوم آن که نامش به غیبت برند

 

هر آن کو برد نام مردم به عار

تو خیر خود از وی توقع مدار

 

که اندر قفای تو گوید همان

که پیش تو گفت از پس مردمان

 

کسی پیش من در جهان عاقل است

که مشغول خود وز جهان غافل است