زیردریایی گمشده بعد از ۱۰۰ سال در عمق ۴۰۰ متری دریا پیدا شد
یک زیردریایی که بیش از ۱۰۰ سال پیش در جریان جنگ جهانی اول غرق شده بود، نزدیک ساحل سن‌دیگو پیدا شد.
فرادید| پژوهشگران توانستند بقایای دو وسیله نقلیه نظامی مفقودشده در کف دریا را در چند مایلی ساحل سن‌دیگو شناسایی کنند: یکی زیردریایی آمریکایی که در جریان یک سانحه آموزشی در سال ۱۹۱۷ غرق شد و دیگری هواپیمای آموزشی نیروی دریایی ایالات متحده که سال ۱۹۵۰ نزدیک همان محل سقوط کرده بود.
به گزارش فرادید، زیردریایی USS F-1 در عرض چند ثانیه پس از برخورد شدید با زیردریایی دیگر نیروی دریایی آمریکا آسیب دید و غرق شد. در این حادثه ۱۹ خدمه جانشان را از دست دادند و تنها سه نفر توسط زیردریایی دیگر نجات یافتند.
این کشف توسط تیمی از محققان «بنیاد اقیانوس‌نگاری وودز هول» (WHOI) و نیروی دریایی ایالات متحده انجام شد که اوایل سال جاری به محل اعزام شده بودند. این نخستین بار بود که محل غرق‌شدن زیردریایی از زمان حادثه دقیق شناسایی و بررسی می‌شد.
این زیردریایی اکنون در عمق بیش از حدود ۴۰۰ متر در کف دریا قرار دارد که بسیار بیش از حدی است که غواصان انسانی بتوانند به آن برسند. بنابراین بررسی لاشه توسط دو وسیله پیشرفته زیرآبی انجام شد: یکی زیردریایی سرنشین‌دار آلوین و دیگری زیردریایی خودران سِنتری که هر دو از کشتی تحقیقاتی آتلانتیس بنیاد WHOI به آب انداخته شدند.
بروس استریکروت، مدیر تیم آلوین در WHOI گفته: «این دو ابزار مهم اقیانوس‌نگاری به شکل شگفت‌انگیزی مکمل هم هستند. ترکیب قابلیت‌های این دو، پژوهش‌های اعماق دریا را دگرگون کرده و به بخش معمولی مأموریت‌های علمی آلوین تبدیل شده است.»
برَدلی کروگر، باستان‌شناس زیرآبی از فرماندهی تاریخ و میراث نیروی دریایی آمریکا (NHHC) در برخی از غواصی‌ها با آلوین حضور داشته و جزئیاتی از حادثه مرگبار سال ۱۹۱۷ ارائه داده است:
«زیریردریایی USS F-1 در حال اجرای یک آزمایش مهندسی ۴۸ ساعته و بررسی عملکرد از سن پدرو به سن‌دیگو بوده که حادثه رخ داده. زیردریایی‌های USS F-2 و USS F-3 نیز در حال اجرای آزمایش‌هایی مشابه کنار آن بودند که هر سه وارد ساحل مه‌آلودی شدند. زیردریایی USS F-3 با F-1 برخورد کرد و پس از آن در محل باقی ماند تا بازماندگان را از آب نجات دهد.»
بازسازی انجام‌شده، برج فرماندهی زیردریایی و آسیب‌دیدگی بدنه آن را که موجب غرق شدنش شده، نشان می‌دهد.
در این مأموریت، لاشه‌ی یک هواپیمای اژدرافکن متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده را که سال ۱۹۵۰ در جریان یک پرواز آموزشی نزدیک محل سقوط کرده بود، بررسی شد.
غواصی‌های اخیر به نیروی دریایی ایالات متحده امکان داد هویت هواپیما را شناسایی کرده و تأیید کنند در این حادثه هیچ تلفاتی جانی رخ نداده است.
استریکروت گفته که با استفاده از اسناد نیروی دریایی، محل تقریبی لاشه زیردریایی را مشخص کرده و زیردریایی خودران سِنتری برای بررسی آن منطقه اعزام میشود. این وسیله در همان بعدازظهر نخست روز جست‌وجو، لاشه زیردریایی را پیدا میکند.
زیردریایی F-1 اکنون روی پهلوی راست خود (سمت استاربورد) قرار دارد و دماغه‌اش (قسمت جلو) به سمت شمال‌غربی است. بررسی‌های بعدی با زیردریایی سرنشین‌دار آلوین نشان داده که این زیردریایی با وجود بیش از ۱۰۰ سال زیر آب بودن، به‌شکل شگفت‌آوری سالم باقی مانده است.
این لاشه اکنون یک آرامگاه جنگی برای ۱۹ خدمه‌ای است که در حادثه سال ۱۹۱۷ جانشان را از دست دادند. بنیاد وودز هول و نیروی دریایی توافق کرده‌اند با این لاشه کاری نداشته باشند تا وضعیت آن حفظ شود و به میراث آن احترام گذاشته شود.
بمب‌افکن آموزشی
در این مأموریت، لاشه هواپیمای اژدرافکن Grumman TBF Avenger نیروی دریایی آمریکا که سال ۱۹۵۰ هنگام انجام پرواز آموزشی در همان منطقه سقوط کرده بود نیز بررسی شد.
استریکروت توضیح داده که لاشه این بمب‌افکن سال‌ها برای بنیاد وودز هول شناخته‌شده بود و گاهی هدف غواصی‌های مهندسی و آموزشی با زیردریایی آلوین قرار می‌گرفت. اما محل دقیق لاشه برای نیروی دریایی آمریکا ناشناخته بود، بنابراین این منطقه بررسی شد تا داده‌های بیشتری به سوابق نیروی دریایی اضافه شود.
به گفته استریکروت این غواصی‌ها به فرماندهی تاریخ و میراث نیروی دریایی آمریکا (NHHC) امکان داد هویت رسمی هواپیما را تأیید کرده و همچنین مطمئن شوند خدمه آن جان سالم از حادثه جان به در برده‌اند.
او افزود که همیشه نسبت به عدد «۱۳» که روی پوسته موتور هواپیمای غرق‌شده نوشته شده بود کنجکاو بود. در نهایت روشن شد این عدد مربوط به اسکادران آموزشی بوده که هواپیما زمان سقوط به آن تعلق داشته است.
مترجم: زهرا ذوالقدر
